H Palmos Analysis διενήργησε πανελλαδική έρευνα για τον ενημερωτικό τηλεοπτικό σταθμό sbc tv, με ερωτήματα για την πολιτική επικαιρότητα και την καταγραφή των εκλογικών τάσεων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις το διάστημα από 5 – 6 Μαΐου 2015  σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 1.036 ατόμων άνω των 18 ετών με δικαίωμα ψήφου.

Περί “κόκκινων” γραμμών

Με αφορμή την έρευνα της Palmos Analysis της 5^ης και 6^ης Μαϊου για το SBC TV και την τρέχουσα διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ένα μικρό σχόλιο για ένα σημείο που ενδεχομένως πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής:

α) Είναι προφανές ότι η διατύπωση του ερωτήματος, διαμορφώνει και τις απα­ντήσεις (ποσοτικά και ποιοτικά). Συνεπώς, όταν τίθεται το ερώτημα: “Εσείς προ­σω­πικά, θεωρείτε ότι στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, η Κυβέρνηση πρέ­­­πει να υποχωρήσει ή όχι στο θέμα των ομαδικών απολύσεων;”, οι απα­ντήσεις είναι συντριπτικά υπέρ του να μην υποχωρήσει (70%).

Αν το ίδιο ερώτημα είχε την εξής μορφή: “Εσείς προσωπικά, θεωρείτε ότι στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και σε περίπτωση ρήξης για το λόγο αυτό, η Κυβέρνηση πρέπει να υποχωρήσει ή όχι στο θέμα των ομαδικών απο­λύ­σεων;”, η αίσθησή μου (με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας) είναι ότι η αναλογία των απαντήσεων– υπέρ της μη υποχώρησης– θα ήταν σημαντικά μικρότερη…

β) Ένα άλλο στοιχείο, που πρέπει να προσεχθεί είναι ότι, όταν τέτοιου είδους ερωτήματα τίθενται μεμονωμένα (δηλαδή ανά μέτρο ή τομέα διαπραγμά­τευ­σης), οι απαντήσεις είναι λογικό να είναι σχεδόν παντού υπέρ της μη υπο­χώ­ρησης και, μάλιστα, συνήθως με μεγάλα ποσοστά. Ωστόσο, και καθώς η ρε­α­λι­στική προσέγγιση – την οποία έχει ο μέσος πολίτης – λέει ότι σε μια διαπραγ­μά­τευση δεν θα τα πετύχεις όλα, αλλά μόνο ένα μέρος αυτών που επιδιώκεις (και όσο μεγαλύτερο μέρος πετύχεις, τόσο πιο πετυχημένη θα θεωρηθεί η δια­πραγ­μά­τευση), η ορθότερη προσέγγιση για να υπάρχει μια σαφής εικόνα των προτεραιοτήτων και των “κόκκινων γραμμών” των πολιτών φαίνεται, όταν τε­θούν όλα τα μέτρα ή οι τομείς της διαπραγμάτευσης και ζητείται από τους ερω­­τώμενους να ιεραρχήσουν τις “κόκκινες γραμμές”, δηλαδή ουσιαστικά να καταγράψουν τι θα θεωρούσαν καλύτερο ή χειρότερο αποτέλεσμα μιας δια­πραγ­μάτευσης.

Εκεί π.χ. βλέπει κανείς ότι το θέμα των ομαδικών απολύσεων τίθεται ως βασική κόκκινη γραμμή από το 19% των ερωτηθέντων (η δυνατότητα που δόθηκε ήταν μέχρι τρεις επιλογές) και βρίσκεται πολύ πίσω από θέματα, όπως η περικοπή των κύ­ριων συντάξεων (44%), η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (30%), η κα­τάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων (26%), η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ (23%), η μη καθιέρωση του αφορολόγητου των 12. 000 ευρώ (22%), καθώς και η μη καταβολή της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους (20%).

γ) Η επιλογή των ομαδικών απολύσεων είναι τυχαίο παράδειγμα και γι΄αυτό το λόγο θα αναφερθώ και σε άλλα δύο μέτρα που “μετρήθηκαν”:

Στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων (στη μεμονω­μέ­νη αναφορά) η μη υποχώρηση συγκέντρωσε 63%, αλλά όταν τέθηκε μαζί με όλα τα υπόλοιπα στη διαδικασία ιεράρχησης, βρέθηκε στην 12η θέση, με 7%…

Επίσης, το θέμα της αύξησης κάποιων συντελεστών του ΦΠΑ, σε πρόσφατη μέτρηση της MRB της 9/5/2015 (με μεμονωμένη αναφορά), το 91,7% δηλώνουν ότι δεν θα δέχονταν αύξηση του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, ενώ στη συγκριτική ερώτηση ιεράρχησης, η αύξηση κάποιων συντελεστών ΦΠΑ τοποθετείται μόλις στην 13η και τελευταία θέση μεταξύ των μέτρων που τέθηκαν στο ερώτημα, με 6%.

Με δεδομένο δε ότι η πλειοψηφία, αφενός προεξοφλεί ότι θα υπάρξει συμφω­νία (75%) και αφετέρου, θεωρούν ότι η ενδεχόμενη συμφωνία θα είναι καλύτε­ρη από μια συμφωνία που θα πετύχαινε η ΝΔ (60%), είναι πλέον σαφές ότι η προσοχή στη διαπραγμάτευση πρέπει να εντοπιστεί στις “κόκκινες” γραμμές που προκύπτουν από τη συγκριτική παράθεση των πιθανών μέτρων μιας συμ­φω­νίας. Και είναι σαφές ότι οι “κόκκινες” γραμμές των πολιτών δεν είναι πάντο­τε αντίστοιχες με τις “κόκκινες” γραμμές που προκύπτουν από εσωκομματικές ή ιδεολογικές πλατφόρμες…